SETEMBRO





Setembro supón unha transición entre duas estacións astronómicas: o Verán que se retira e o Inverno que avanza. Seguen a acortarse os días; por iso se di que o outono é unha especie de Primaveira do revés: medran as noites e menguan os días e pasase progresivamente da calor ao frío.

A mediados do mes, se o verán foi caluroso e seco, pode facer aparición o primeiro temporal formal de choivas con vento do Nordés e entrada de aire mais frío. Ao largo de Setembro soen ser tamén frecuentes as treboadas.

Recollese o mel das colmeas e xeneralizase a vendima.

Polas suas treboadas, saraibadas e diluvios este mes ten mala fama no campo, igual que a ten abril polas suas xeadas tardías e os seus retrocesos ao frío.

A finais do mes as temperaturas recuperanse e volve o tempo soleado e estable: "Veranciño dos Arcánxeles".


Algúns refrans relativos ao mes:


"Do mes que entra con abade y sae con fraile, Deus nos garde"


O día 1 é San Xil e o día 30 San Xerome. Entre medias pode ser o tempo estable en ocasions, e en outras enormes treboadas, diluvios e riadas.

"Marzo e Setembro son coma irmáns: un di adeus ao Inverno e outro ao Verán"


Astronómicamente, o día 21 de Marzo comeza a Primaveira e en Setembro o día 23 comeza o Outono. Os cambios de tempo sintetizanse no dito: “Setembro e Marzo, ventoeiros ambolos dous”

"Setembro é froiteiro, ledo e festeiro"


Alude á recollida dos últimos froitos: melón, melocotón, uvas, figos … Tamén as grandes festas que se organizaban nos pobos, unha vez rematadas as colleitas.

"Polo veranciño de San Miguel están os froitos coma mel"


San Miquel é o día 29, acostuma ser un periodo soleado que coincide cos últimos calores estivais. As froitas están no seu punto optimo de maduración.

Comentarios

Entradas populares de este blog

CARAPUCHIÑA VERMELLA (Versión políticamente correcta)

A MULLER RURAL GALEGA: UN RELATO DE 1890

PAZ GARCÍA-PORTILLA GONZÁLEZ. ÚNICA CATEDRÁTICA DE PSIQUIATRÍA EN ESPAÑA