A SENTENZA DO CAMPO ALGODONERO, UNHA RESOLUCIÓN EMBLEMÁTICA






O fenómeno de violencia contra as mulleres e as nenas en Cidade Juárez comezouse a documentar polas organizacións da sociedade civil a partir de 1993. Con todo, as accións tomadas polas autoridades en ningún momento estiveron encamiñadas a solucionar esta violencia, minimizaron o fenómeno culpando ás mulleres de porse en situación de perigo. A Comisión para Previr e Erradicar a Violencia contra as Mulleres en Cidade Juárez sinalou:

       "...Intentouse nun inicio estigmatizar ás vítimas, presentándoas como consumidoras de drogas ou como sexo servidoras, sen que fose necesario, pois iso de ningún xeito xustifica nin explica a súa morte...Ademais, emprendeuse unha campaña de desprestixio contra as familias e os grupos da sociedade civil, descualificándolles como grupos que se han lucrado coa dor."

O tipo de violencia exercida contra as mulleres e as nenas implicou un patrón de violacións graves e sistemáticas aos dereitos das mulleres e nenas. O seu común denominador é o xénero: nenas e mulleres son violentadas con crueldade polo só feito de ser mulleres e só nalgúns casos son asasinadas como culminación da devandita violencia pública ou privada. O fenómeno de descomposición social que se presenta en Cidade Juárez, Chihuahua, foi resultado dunha mestura de factores entre os que se inclúen os culturais, económicas e os políticos. Por iso, ademais da violencia, as mulleres e as nenas sofren unha dobre discriminación xa que a orixe humilde da maioría das mulleres asasinadas ou que son reportadas como desaparecidas xera unha discriminación da clase social, ademais da de xénero.

A 18 anos das primeiras denuncias de feminicidio en Cidade Juárez, e a unha década do recoñecemento da presenza deste fenómeno en todos os estados do país, o 10 de decembro de 2009 foi publicada, pola Corte Internacional de Dereitos Humanos (ColDH), a sentenza "González e outras vs. México" coñecida como "Campo Algodonero".

Nesta resolución, a ColDH establece a responsabilidade do Estado mexicano por no garantir os dereitos á vida, a integridade e liberdade persoal das mozas Esmeralda Herrera Monreal (15 anos, empregada), Laura Berenice Ramos Monárrez (17 anos, estudante), Ivette González (19 anos, traballadora dunha empresa maquilladora), quenes desapareceron en distintas datas entre setembro e outubro de 2001, e cuxos corpos foron atopados nun campo algodonero de Cidade Juárez, o día 6 de novembro de 2001.

Así mesmo, sinala de xeito específico as deficiencias na actuación das autoridades, ausencia de protocolos adecuados para a procura de desaparecidos, demora na iniciación das investigacións ou inactividade nos expedientes; falta de información no reporte sobre o achado dos cadáveres, inadecuada preservación da escena do crime, falta de rigor na recolección de evidencias e na cadea de custodia, contradicións e insuficiencias das autopsias, e irregularidades e insuficiencias na identificación dos corpos e na entrega dos mesmos, así como extravío de restos baixo custodia do Ministerio Público, así como a falta de contemplación das agresións as mulleres como parte dun fenómeno global de violencia de xénero.

Esta decisión merece de especial atención, porque por primeira vez a CoLDH responsabiliza de forma directa a un Estado Parte por no garantir  o dereito a unha vida libre de violencia, establecido no artigo 7 da Convención Belém do Pará, á vez que especifica cales son os deberes que deben cumprirse.

Comentarios

Entradas populares de este blog

CARAPUCHIÑA VERMELLA (Versión políticamente correcta)

A MULLER RURAL GALEGA: UN RELATO DE 1890

PAZ GARCÍA-PORTILLA GONZÁLEZ. ÚNICA CATEDRÁTICA DE PSIQUIATRÍA EN ESPAÑA